توضیحات درباره کتاب
عنوان اصلی: The selfish gene, 2006.
---------------
از زمانی که ریچارد داکینز در کتاب ژن خودخواه نوشت «اگر روزی موجودات برتر فضایی از زمین بازدید کنند اولین پرسش شان برای ارزیابی سطح تمدن ما این است که: آیا آن ها هنوز تکامل طبیعی را کشف کرده اند؟» بیش از 40 سال می گذرد. گرچه از زمان داروین، در مدتی بیش از یک قرن، تلاش های زیادی برای درک و توضیح سرشت انتخاب طبیعی از سوی مجامع علمی صورت گرفته است، اما کتاب ژن خودخواه این مبحث را با نگاهی نو و نگارشی همه فهم وارد اذهان و فرهنگ عمومی کرد. ایده ی محوری کتاب ژن خودخواه این است که تنازع بقاء و تقلا برای نامیرایی و جاودانگی در سطح ژن ها رخ می دهد و افراد، خانواده و گونـه ها صرفا حامل هایی برای ژن ها و گذر آن ها از نسلی به نسل دیگر هستند. در این دیدگاه، از آنجا که ژن ها – به زبان استعاره – خودخواه اند، رفتارهای تمام موجودات زنده در خدمت آن هاست و در واقع، بدن هر موجود یک مستعمره ژنی و ماشین بقاء ژن- هاست. پیش از این رفتارهای موجودات زنده را در خدمت بقاء فرد، خانواده، گروه یا گونه می دانستند نه ژن. بنابراین برآیند رفتار ژن ها در سطح فردی و اجتماعی فداکاری است، نه خودخواهی که باعث سوءتفاهم ها و مجادلات بسیاری شده است. همچنین بسط نظریه ی راهبرد پایدار تکاملی در کتاب ژن خودخواه ریشه های طبیعی راستی و درستی در رفتار را به دست می دهد. دیدگاه ژن محور داوکینز به تکامل طبیعی تلاش های بزرگان این عرصه در قرن بیستم را به عصـر ژنوم و زیـست شناسی ملـکولی گره زده و باب نوینـی در پژوهش های مرتبط با تکامل طبیعی باز کرده است. نیز در این کتاب، برای نخستین بار واژه ی «مم» به عنوان یک واحد فرهنگی تکاملی که شبیه به ژن ها همانندسازی و خودخواهانه رفتار می کند معرفی شده است. مم با رفتن از مغزی به مغزی دیگر بقاء یافته و تکثیر می شود. مم، پس از معرفی، موضوع پژوهش های بسیاری بوده است. برخی از مثال های مم: آهنگ ها، ترانه ها, اندیشه ها، اشعار، گزین گویه ها، مدهای لباس، شیوه های ساخت ظروف، عکس ها، فیلم ها و … هستند.